કાળ-જાળ ( વિશ્વ પર્યાવરણ દિન નિમિત્તે )

" કાશ"  વન માં સભા મળી છે પ્રાણીઓની,

સૌ ચિંતિત છે "ક્યાં ગઈ એ વનરાજી?" 

કહે દીપડો,"મૂઆ મારા ભાઈ ને હવે હુંયે મૂઓ! "

ગીધ કહે, "મારી ઘટતી વસ્તી ને કોઈ તો જુઓ!"

કહે વાઘ, "રાષ્ટ્રીય પરની ની છે હાલત કફોડી,

એક જાનવરે કર્યા શિકાર અમને ખોળી ખોળી!"

સાવજ કરે વિચાર: 'મારે હવે શું કહેવું?'

બોલ્યા,"હિન્દુસ્તાન માત્ર માં હું તો 'ગીર'માંજ છું!"

ચિત્તો ચિત્ત દઈ સાંભળતા કપાળ લૂછી બોલ્યો,

"ગયા સગા-સંબંધી હવે છો શાને રુઓ?"

હાથી ભાઈ ઊઠ્યા,સૂંઢથી આંખો ચોળી,

કહે,"લઇ જાય છે બે પગું પ્રાણી ડાળી તોડી-તોડી!"

ખિસકોલી એ ટહેલ કરી," 'કાશ..' સિવાય નથી કોઈ,

નથી રહી હવે મારા માટે ખાખરા ની છાંય!"

વનરાજ બોલ્યા ,"ઠરી ગયો તમારો જુસ્સો?

આદેશ છે મારો એના રહેઠાણ માં જઈ ઘૂસો!"  

આવે વન માં તો તેને ફાડી મારી ખાજો,

પશુ-માનવ ની કરજો હાલત ફોડી-કફોડી!"

"મને ગમે ના કદી અરણ્ય માં એની દખલગીરી,

એના ઝગડા કોલાહલ થી હું જાઉં છું ત્રાસી!"

"જંગલો કાપી બંગલો, બંગલો તોડી જંગલ નહિ શાને?

કાલ બની ને ત્રત્કીશું એના પર, માણસ હોય છોને!"

સૌ એ વધાવ્યો પ્રસ્તાવ હવે રહ્યું શું બાકી?

ત્યાર થી શરુ થઇ છે એ  કાલ ની મારી-મહામારી!