નયન બંધ કરતા કોઈ સમણું જડી જાય,
અશ્રુ ની વહેતી ધારા માં પડછાયા ડૂબી જાય.
મારા સ્વપ્ન-કીનારે તું સમણાં તો જગાડી જા,
કરી લઈશ કેદ શ્વાસ માં, ભલે પ્રાણ છૂટી જાય..!
ક્યાં ખોવાઈ ગયા સંતાકૂકડી રમતા?
સાગર થી કિનારા એમ કેમ રિસાઈ જાય?
તારી યાદ માં રડતા આયના ને હસાવી જા,
જીવી લઈશ "કાશ..", તેમ અટારી જલક મળી જાય..!
તારા ગાલ ના એ શરારતી ખંજન ના સમ.
ગુલાબી યાદ ને, હોઠ તારા હૂંફાળું ચુંબન કરી જાય.
મારા અરમાનો ન ભાંગેલી કબર ને સજાવી જા,
દફનાઈ જઈશ જીવતો, ફૂલ ને જો ખુશ્બૂ મળી જાય..!
